Guido de Arezzo: entre el error y la serendipia

Main Article Content

Francisco Castillo García

Keywords

Guido de Arezzo

Resumen

Pocas ideas han perdurado e impactado tanto en la historia de la música occidental como la propuesta de Guido de Arezzo en materia de notación musical, cercana a cumplir mil años desde su formulación inicial. En este trabajo se contextualiza el aporte del monje arentino desde una perspectiva política, en el marco del cristianismo primitivo y su búsqueda de dogmas unitarios. Desde ahí se eleva una observación crítica a sus resultados, relacionando sus intenciones con el desarrollo posterior de sus ideas; al señalar Guido las características de su sistema da un impulso al enfoque pitagórico de la música, con lo cual configura sin saberlo muchas de los principios que operan en nuestra vida musical de hoy. Con ese objetivo en mente, se analiza lo que lo que Guido no hizo y cómo esas carencias abrieron la posibilidad de desfigurar sus propósitos iniciales 

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.
Abstract 1445 | PDF Downloads 1533

Referencias

Amelli. A. (Ed.) (1905). Guidonis Monachi Arentini: micrologusad praestantiores codices mss. exactus.Roma: Desclée Lefebvre. Edit. Pont.

Anglés, H. Gregorian chant (1954). En A. Hughes ( Ed.). Early medieval music up to 1300. New Oxford History of Music, vol. 2. Londres: Oxford University Press.

Antiphonale missarum Sancti Gregorii (1971).Paleographie musicale 10, códice 239 (biblioteca municipal de Laón). Berna: Éditions H. Lang.Aristóxeno (2009). Harmónica-Rítmica. Madrid: Gredos.

Atkinson, C. (2009). The critical nexus: tone-system, mode, and notation in early medieval music. Oxford: Oxford University Press.

Baltzer, R. (Ed.) (1997). Magnus liber organi de Notre Dame de Paris, volume I: parisian organa tripla and quadrupla. París: L'Oiseau­Lyre.

Cantatorium: IXe siècle (1968). Paléographie musicale, deuxième série, monumentale 2, Nº 359(Biblioteca de Saint-Gall). Berna: Éditions H. Lang.

Dahlhaus, C. (1997). Fundamentos de la historia de la música. Barcelona: Gedisa.

D’Arezzo, G. (1955). [Micrologus]; Guidonis Aretini micrologus. J. S. van Waesberghe (Ed.). Middleton: American Institute of Musicology.

De la Cuesta, I. F. (2004). Historia de la música española. 1. Desde los orígenes hasta el «ars nova». Madrid: Alianza Editorial.

Ferguson, N. (1997). Virtual history: alternatives and counterfactuals. Nueva York: Basic Books.

Fubini, E. (2005). La estética musical desde la antigüedad hasta el siglo XX. Madrid: Alianza.

Goodall, H. (2011). Big bangs. Londres: Random House.

Johnson, M. (1990). The body in the mind. Chicago: The University of Chicago Press.

Mews, C. J. (2011). Gregory the Great, the rule of Benedict and Roman liturgy: the evolution of a legend. Journal of Medieval History, 37( 2) , 1 25­14 4 .

Pirenne, H. H. P. (1996). Historia de Europa: desde las invasiones hasta el siglo XVI. México: Fondo de Cultura Económica.

Saint Clement (of Alexandria) (1919). Clement of Alexandria: the exhortation to the Greeks: the rich man's salvation: and the fragment of an address entitled to the newly baptised. Cambridge: Loeb Classical Library, Harvard University Press.

Schaff, P., & Wace, H. (1890). A select library of the Nicene and Post-Nicene fathers of the Christian church: second series(vol . 1). Nueva York: Parker.

Strunk, O. (1950). Source readings in music history: from classical antiquity through the Romantic era. Nueva York: W. W. Norton & Company.

Wegman, R. (2003). Historical musicology: is it still possible? En M. Clayton., T. Herbert, & R. Middleton (Eds.). The cultural study of music: a critical introduction. Londres: Routledge.

Zapke, S. (Ed.). (2007). Hispania vetus: manuscritos litúrgico-musicales: de los orígenes visigóticos a la transición francorromana, siglos IX-XII. Bilbao: Fundación BBVA